و بلاخره طلسم شکست!!!!!

پسرک نازدانه ام

تاخیر چندین و چند روزه ی مادر را به بزرگی قلب مهربانت ببخش

نارنین مهربانم

درگیری و مشغله ی روزمره زندگی و از همه مهم تر کنجکاوی بی حد و اندازه ی تو مجالی برایم

نمی گزارد تا به خانه ی خاطراتت زود به زود سر بزنم و برایت بنویسم از روزهای خوب کودکیت.

این روزها فرمانروای مطلق و بی چون چرای کلبه کوچک خوشبختیمان تویی..

تمام این آشیانه بر محور گرم و شیرین حضور تو در جای جایش در چرخش است.

وتنها زمان من برای سرزدن به اینجا ساعات پایانی شبهاست که بیشتر مواقع اینقدر خسته و بی انرژی ام  که

حتی زودتر از تو توی تخت کنارت بیهوش میشم و وقتی چشمامو باز میکنم افتاب در حال طلوع کردنه

اما بلاخره طلسم این تنبلی شکست و امشب همان شبی شد که از روز تولدت به انتظارش بودم

و اینگونه شد که امشب من مهمان خانه ی خاطراتت شدم.

تو امشب زودتر از همیشه خوابیدی و من به خودم قول دادم تا هر ساعتی هم که طول کشید

برایت از روزهای غیبتم بنویسم