اسفندی که خوب تموم نشد.....

قهرمان مامان

غیبت های طولانی مامان رو به بزرگی قلب مهربونت ببخش

گرفتاری ها و مسایل روزمره مجال نوشتن رو ازم گرفته اما امشب عزمم رو جزم کردم تا یکم از روزای اخر سال

برات بگم.از اشتیاق چیدن سفره هفت سین و خریدای رنگ وارنگ عید

از انتخاب ماهی عیدمون توسط تو

از بدو بدوهای پایان سال و گرد گیری خونمون و از همه مهمتر بیخیال شدن تو برای بازی با قابلمه...

جونم برات بگه که ما هم مثل همه ی خانواده های ایرونی بی تاب عید و روزای بهاری بودیم

که یه خزون تلخ و نا بهنگام تموم دنیامونو عوض کرد

صبح روز 25 اسفند 93یکی از بدترین صبح های اسفند عمرم شد چرا که مامان بزرگ مهربونم

اروم و بی سروصدا رخت سفر بست و برای همیشه ها تنهامون گذاشت تا یه عمر از جای خالی و

خونه ی سوت و کور شدش بسوزیم و چاره ای نباشه جز اشک...

واین یعنی عیدی که دیگه عید نبود

سال نو شروع شد اما دیگه صفایی نبود تا روز اول عید بدو بدو بریم خونش و ازش دشت لای قران بگیریم و

برکت کیفمون بکنیم

کاری نمیشه کرد.اما غم عید امسال خیلی بیشتر از حد تصورم سنگین و عذاب اور بود

اگرچه که سال 1394خوب شروع نشد اما

امیدوارم که از این به بعدش برامون پر از شادی و اتفاقای خوب باشه..

دوستت دارم نفس مامان

مامان بزرگ خوبم روحت شاد و یادت گرامی