کیان و بهار و گردش و عکس.......

  دردونه ی مامان

روزهای تعطیل نوروز و عید دیدنی و مهمونی هاش هم تموم شد

و زندگی دوباره به فرم اصلی خودش برگشت تا دوباره صبح از خواب پاشیم

و بابایی رو تو خوردن صبحونه اش همراهی کنیم و بعدشم بدرقه اش کنیم تا بره سر کار و باز من و تو

دوتایی مشغول کارای روزمره بشیم.یه خواب قبل ظهر برای تجدید قوای تو و یه فرصت برای

انجام کارهایی که وقتی بیداری مجالی برای انجامشون نیست

و باز تکرار و تکرار.......

خدای مهربون ممنون از این همه تکرار شیرین

از این باهم بودن و موندن

از این همه امیدی که تو دل تک تک آدمهات میکاری تا واسشون بجنگن

ممنون از این همه رحمت

ممنون واسه بهارت

واسه تابستونات

واسه پاییزت

واسه زمستونای استخون سوزت

واسه ثانیه ثانیه عشقی که تو رگهامون جاری کردی

وممنون از این اینکه پناهمونی

.........

دردونه ی مامانی

اینها نمونه ی تقویم های عیدی بودن که به مهمونامون هدیه دادیم

من که طرحشون رو دوست داشتم ایشالا که خودت هم پسندیده باشی

و

اینم عکس های اولین باری که با پاهای خودت توی پارک راه رفت و

عین جوجه ها به جای بازی با اسباب بازی ها همش دنبال بچه های بزرگتر

راه رفتی و صداشون میکردی و

با چشم های غرق خواهشت نی نی نی نی صداشون میکردی

تا شاید دست از بازی بکشن و به تو توجه کنن

و بابا مجیدی که دایم مراقبت بود تا خدای ناکرده زمین نخوری یا به چیز آلوده ای دست نزنی.

کیان مامان از غروب سیزده بدر آسمون بدجوری دلش واسه روزای تعطیل

تنگ شد و شروع به باریدن کرد

و اینقدر بارید و بارید تا تبدیل به برف شد

برف هایی که هر دونش اندازه ی یه مشت تو بود

به قول خاله مهدیه انگاری خدا کاغذ پاره روسرمون میریخت

و اینطوری شد که روزای 13 و14 فروردین 1393 برفی برفی شدن.

من و تو و بابایی هم از فرصت استفاده کردیم و صبحش به کوه رفتیم

تا از هوا و فضای متفاوت و باحال این روزا لذت بردیم

یه روز کاملا برفی با یه هوای کاملا مطبوع بهاری

جای اونایی که نبودن خالی

وای وای وای ببخشین

داشت یادم میرفت واست بنویسم که دوازدهمین دندونت هم صبح روز

13 فروردین از لثه ی متورمت بیرون زد و تو 12تایی شدی

مبارک باشه پسرم

مبارک!!!